Dag 11 Cascade du Harisson en uitzichtpunt "Pic l'Aigle"

Het Juragebergte ligt op de grens van Frankrijk en Zwitserland.  Een landschap met dichte wouden, meren, grotten en kloven.

Bij de ontbijttafel geven we aan dat we naar de Cascade van Harrison willen en naar de meren. Onze gezellige praatgrage alleen Frans sprekende gastvrouw probeert ons van alles uit te leggen, hoe en waar. Maar ja een stortvloed van Franse woorden is toch lastig (ook met Google Translate). Ze schrijft op een papiertje hoe we moeten rijden en waar we moeten parkeren, dat is wel prettig.

Als eerste gaan we naar de watervallen van de Hérisson. De rivier de Hérisson slingert zich over een lengte van bijna 4 kilometer door het merengebied. Met onderweg tal van watervallen en stroomversnellingen. We pakken de wandeling met zeven watervallen: Saut Girard, Moulin Jeunet, Saut de la Forge, Chateau Garnier, Le Gour Blue, Le Grand Saut, l’Eventail. Le Grand Saut (60m) en l’Eventail (65m) zijn de hoogste twee watervallen van Hérisson.  Uiteraard is de afdaling weer best sterk.

Er loopt een rotspad langs de rivier die op sommige stukken onderbroken wordt door ijzeren vlonders of een trap. Je loopt grotendeels in de schaduw van het bos. Op sommige stukken is de wandeling lastig door de vochtige, gladde ondergrond en klim- en klauterpartijen. Ook hier weer zijn de stenen super glad van zichzelf al en aangezien het heeft geregend en iedereen met blubberende schoenen er overheen gaat is het een grote glibberige massa. Dus af en toe best een hele uitdaging om zonder uitglij en valpartijen veilig beneden te komen.

Tot nu toe hebben we we wel wat toeristen gezien, maar hier is het behoorlijk druk (mij een beetje te druk). Ook veel Franse met hele kleine kinderen, knap hoor met die kleine beentjes enorme rotsblokken op en af moeten stappen, maar ook de traptrede komen bij mij vaak al tot kniehoogte dus voor een volwassenen is het al klauteren ook op de trappen.

Als we weer terug zijn rijden we volgens de aanwijzing van ons papiertje richting het plaatsje Ilay. Van al dat klimmen en klauteren hebben we toch wel trek gekregen en van al dat vallende water moeten we zelf ook nodig wateren. Dus we gaan toch weer even een kilometertje terug daar is de "Frommagerie". Er zijn daar ook twee restaurants, maar deze zijn allebei complete. Dus terug naar de Frommagerie een klein winkeltje met confituren, kaasjes, vlees, koekjes, koffie, frisdranken, etc. We stellen een plankje samen bestellen een koffie en gaan achter in het gebouw ons te goed doen. Daarna rijden we weer terug naar de parkeerplaats.

We gaan de wandeling maken tot aan uitzichtpunt Pic de l’Aigle duurt heen en terug ongeveer twee uur. Vanochtend was het al een glibberige glijpartij, maar hier spant het de kroon. We beginnen heel rustig op een pad langs Lac Ilay en afwisselend van ezels paadjes tot wat grotere paden vol met grove stenen. Het eerst stukje is nog vrij plat, maar zodra we het bos in duiken wordt de helling al wat steviger, maar op een gegeven moment moeten we door het bos vrij steil omhoog. Hier is alleen maar klei en wortels van bomen.

Doordat het zo geregend heeft is en de grond sompig is is het een echte uitdaging om je voeten zo neer te zetten dat je niet uitglijd. Met rood verhitte hoofden komen we boven (althans ik...de hijglijn is er niks bij). Maar al het geploeter en geklauter wordt beloond. Vanaf een hoogte van 993 meter biedt het uitzichtspunt van de Pic de l'Aigle (in Chaux-du-Dombief) geweldige vergezichten over de Jura, de Vallée du Hérisson, het glooiende Grandvaux en op het meer van Ilay. Bij mooi weer zou je zelfs de Mont Blanc kunnen waarnemen ...... ik weet niet of we dat gezien hebben maar het uitzicht was in ieder geval fantastisch mooi!

De terug weg is niet minder vervelend. De kans dat je uitglijd door de blubber is vele malen groter en helaas voor Albert gebeurd dat dan ook, weliswaar in slow motion, maar hij wilde zich zelf tegenhouden maar ook zijn voet gleed weg. Gelukkig geen pijnlijke val. We slingeren over het bospad dat vol staat met kleine berken. Wat dan weer handig is dat je een beetje houvast hebt van boomstam naar boomstam.