Dag 14 de laatste dag

Morgen is het weer zo ver, dan is het toch echt gedaan met het avontuur hier in Frankrijk. Dan is het ontbijten, koffers inpakken en 670 km noordelijker afreizen. Maar vandaag hebben we nog een volle dag. Het is best al warm. We hebben gezocht naar kastelen, maar omdat het nu september is geworden zijn velen vandaag gesloten. Het plan is om vandaag naar Montbéliard te gaan.

De gastvrouw raad ons aan om daar naar het park "Parc du Près-la-Rose"  te gaan. Chateau de Montbéliard moet een mooi museum zijn en in het plaatsje Mandeure zijn mooie overblijfselen van  Theater Galio Romain. 

Gelegen in het hart van de Doubs, in de regio Bourgogne-Franche-Comté, dateert het Gallo-Romeinse theater van Mandeure uit de 1e eeuw, waardoor het een tijdgenoot is van het beroemde Colosseum in Rome. Ontdekt aan het begin van de 19e eeuw, geniet het nu een classificatie als historisch monument vanwege zijn architecturale rijkdom. Met een diameter van meer dan 140 m en met een capaciteit van ongeveer 15.000 zitplaatsen is het een van de grootste oude theaters in Frankrijk.

Het theater ziet er erg indrukwekkend uit. En als je er rond loopt realiseer je pas hoe enorm de omvang is. 

We parkeren de auto bij het kasteel en lopen richting het park. Parc du Près-la-Rose ligt op een schiereiland tussen de Allan en het Canal du Rhône au Rhin. Een echte groene long van Montbéliard, de natuur heeft deze tien hectare groen overgenomen met honderd plantensoorten, evenals gigantische sculpturen van insecten, een minerale stemvork en de zingende megaliet.

In het park vind je in het hart een plantenlabyrint en bij de westelijke ingang een set zonnewijzers en een Foucault-slinger. Wij hadden verwacht dat het park de naam eer aan zou doen, een park vol rozen. Dat valt tegen er staan wel wat rozen maar niet echt heel veel. Het is een aardig park. Vanwege de vele bomen ligt het heerlijk in de schaduw en op een warme dag als vandaag geen overbodige luxe. In het midden is een terras waar we gaan lunchen. Lekker in de schaduw met rondom groen. Er zitten wat groepen Franse families/vrienden en zien steeds grote platte schalen vol gefrituurd eten voorbij komen. Wat is dat toch? Na het bestuderen van de kaart, de vorm van het gefrituurde eten en afbeelding op google, blijken het kikkerbillen te zijn. Mwahhhh! Wellicht best lekker, maar als je je realiseert hoeveel billen er steeds voorbij komen ....ik weet niet. 

Na de lunch gaan we naar het museum. Het Château de Montbéliard  is een Frans kasteel uit de dertiende eeuw van het graafschap Montbéliard en vervolgens vorstendom  Montbéliard Renaissance-stijl gelegen op een rotsachtige deel met uitzicht op het stadscentrum van de Franse gemeente Montbéliard. Het kasteel herbergt momenteel het Museum van het Kasteel van de Hertogen van Württemberg en het Museum voor Archeologie en Natuurlijke Historie van Montbéliard. De oorsprong van het fort gaat waarschijnlijk terug tot de Gallo-Romeinse tijd. Het was waarschijnlijk slechts een houten wachttoren, een vooruitgeschoven observatiepost rond de stad Mandeure (Epomanduodurum), om de verdediging te verzekeren.

We zijn beide heel benieuwd (vooral ook naar de archeologische vondsten), maar bij navraag bij de receptie blijkt er weinig uitleg in het Engels of Duits te zijn. Alleen de schilderijen kennen een Engelse of Duitse audiotour op de 1e verdieping de rest van het museum is alleen in het Frans. Tja, even wikken en wegen maar dan slaan we dit toch maar over. Het is wel fijn als je een beetje tekst en uitleg krijgt over wat je ziet en niet alles door Google Translate moet halen.

We dwalen nog wat door de stad, maar we zien alleen winkelstraten met grote winkelketens en verder is er een Turkse of Marokkaanse bruiloft met heel veel getoeter en auto's die rondjes rijden. Het is warm en we hebben ook geen zin meer om verder te kijken. We zien geen leuke terrasjes, dus we gaan weer retour B&B. In de afgelopen 14 dagen hebben we al zoveel moois gezien het is ook wel genoeg geweest. Nog een laatste relaxte namiddag bij het zwembad en avond bij de bar en dan morgen weer terug naar het alledaagse.